Δημοσιογράφος, Σύμβουλος Εκδοσης Fragile mag
« Ο Βολτέρος σύμφωνα με την παράδοση έπινε 20 με 40 φλυτζάνια καφέ την ημέρα»
«Δεν έχω πειστεί ότι η γνωριμία με κάποιο πολιτικό άνδρα χαρίζει στον άνθρωπο καλύτερη φώτιση από αυτή που αποκτά με την πολιτική εμπειρία του καφενείου»
Τζόναθαν Σουίφτ (1667-1745) Ιρλανδός σατιρικός, δοκιμιογράφος, πολιτικός αρθρογράφος, ποιητής και κληρικός
Η ανατροπή που έφερε η αντικατάσταση του πρωινού ροφήματος με μπύρα η κρασί από τον καφέ στα μέσα του 17ου αιώνα δημιούργησε ένα είδος κουλτούρας που διαμόρφωσε το πνεύμα της λεγόμενης προόδου.Ακόμα και σήμερα στα καφέ της Ευρώπης υπάρχει η ατμόσφαιρα του ελεύθερου πνεύματος σε συνδυασμό με τη χαλαρή συζήτηση γύρω από ένα φλιτζάνι καφέ.
Η ορθολογική και κοσμική θεώρηση των πραγμάτων ,η φιλοσοφία η επιστήμη και οι καλές τέχνες χρωστάνε πολλά στην ευεργετική δράση της καφεΐνης .Όλα αυτά είναι γνωστά όπως για παράδειγμα ότι τα πρώτα καφενεία στην Ευρώπη λειτούργησαν ως ελεύθερα πανεπιστήμια για τη λαϊκή γνώση όπου έμποροι και θαλασσοπόροι μετέφεραν εμπειρίες σε επιστήμονες και το αντίστροφο ,χρησιμοποιήθηκαν ως και χώροι δημιουργίας ασφαλιστικών εταιρειών όπως το καφέ του Έντουαρντ Λόιντ όπου το 1771 μια ομάδα ασφαλιστών δημιούργησαν την περίφημη Lloyd’s of London .Μάλιστα «ο πλούτος των εθνών »του Σκοτσέζου Ανταμ Σμιθ γράφτηκε εξ ολοκλήρου στο Βρετανικό καφενείο στο Λονδίνο όπου συζητήθηκαν τα κεφάλαια κι αναθεωρήθηκαν ορισμένα από αυτά σε άμεση επικοινωνία με το κοινό ,όπως σήμερα συμβαίνει με τα social media.
Στην Ανατολή ο καφές απέκτησε σε ορισμένες περιπτώσεις μυστικιστικό χαρακτήρα μιας και το τσάι παρέμεινε κυρίαρχο ως ποτό μέχρι και σήμερα.
Η λεγόμενη καφεμαντεία είναι χαρακτηριστική του είδους κι αν ορισμένοι θεωρούν ότι πρόκειται για απάτη ναι μεν είναι αλλά και δεν είναι όπως όλες οι προβλέψεις.Στην ουσία είναι ένα παιχνίδι ανταλλαγής κρυφών πληροφοριών ,σα να παίζουν οι εμπλεκόμενοι το «αλήθεια η θάρρος « η κάτι παρόμοιο η να συνομιλούν με τον ψυχολόγο .
Μανιακός με την Κινέζικη αστρολογία ,μού έχει τύχει στην Κωνσταντινούπολη μετά από ένα επιστημονικό συνέδριο να με απορρίπτουν ως μη ορθολογιστή σε ρεστοράν όπου καταλήξαμε και ταυτόχρονα να συμβαίνει το αξιοπερίεργο στο τέλος του δείπνου όλο το μαγαζί να παραγγέλνει τούρκικο καφέ και μετά να το λέει ο ένας στον άλλο.Ο καφές όμως αυτό είναι ,ένα μέσο ,μια τελετουργία για να αφυπνίζονται εκτός από τις αισθήσεις και οι κρυμμένες σκέψεις και ιδέες και να εκφράζονται μέσω της επικοινωνίας και των συναισθημάτων κι αυτό το γνωρίζουνε οι ποιητές .
Ο Τσαρλς Μπουκόφσκι γράφει ένα ποίημα το «άψητος με την αγάπη» και λέει:
«Θα θυμάμαι το μικρό σου δωμάτιο
το να σε αισθάνομαι
είναι κομμάτια από εικόνες ,
το φως στο παράθυρο
τους δίσκους σου
τα βιβλία σου
τον πρωινό μας καφέ.»
Αυτό συμβαίνει γιατί παρεμβαίνει ως καταλύτης το πνεύμα του καφέ κι αυτό είναι το σημαντικότερο όλων, «ο μύθος των κατσικιών που χορεύουν» όπως αναφέρεται στην πρώτη επαφή του ανθρώπου με τους καρπούς της Καφέας παραμένει εδώ και αιώνες αληθινός .
